وصیت امام حسن(ع) در آخرین لحظات عمر
دوشنبه, ۹ دی ۱۳۹۲، ۰۷:۲۸ ب.ظ
شاید
بتوان یکی از دلایل اصلی ممانعت عایشه از دفن پیکر مطهر امام حسن(ع) در
کنار پیامبر(ص) را به نقش آن حضرت در پایان بخشی به جنگ جمل به نفع سپاه
امیرالمؤمنین(ع) دانست، آنجا که سبط اکبر رسول با پرتاب نیزه ای شتر عایشه
را از پای در آورد.
ویژه نامه حسینیه مشرق - امام
حسن (ع) در پانزدهم ماه مبارک رمضان سال سوم هجرت در مدینه متولد شد. ایشان
اولین نوزاد خانواده علی و فاطمه (علیهما السلام) بود. وقتی آن نوزاد
گرامی را به پیامبر (ص) دادند، حضرت او را بوسید و زبان خویش را در دهان او
گذارد و امام مجتبی زبان پیامبر را مکید، سپس پیامبر در گوش راست او اذان و
در گوش چپ او اقامه گفت، آنگاه به علی فرمود: «نامش را چه گذاشته‌اید»؟علی
(ع) عرض کرد: ای رسول خدا، من در نامگذاری او از شما سبقت نمی گیرم،
پیامبر نیز فرمود:«من هم از خدا سبقت نمی‌گیرم».
پس جبرئیل نازل شد و از جانب خداوند و خودش تبریک گفت و عرض کرد: همانا علی (ع) نسبت به شما همانند هارون است به موسی، نام این نوزاد را همنام پسر هارون یعنی شَبَر که در عربی به معنای «حَسَن» است، بگذار! به این ترتیب پیامبر اکرم (ص) نام ایشان را حَسَن (نیکو) نهاد که در جاهلیت سابقه نداشت.
پس جبرئیل نازل شد و از جانب خداوند و خودش تبریک گفت و عرض کرد: همانا علی (ع) نسبت به شما همانند هارون است به موسی، نام این نوزاد را همنام پسر هارون یعنی شَبَر که در عربی به معنای «حَسَن» است، بگذار! به این ترتیب پیامبر اکرم (ص) نام ایشان را حَسَن (نیکو) نهاد که در جاهلیت سابقه نداشت.
لقب های او سبط، سید، زکی، مجتبی است که از همه معروفتر «مجتبی » است.
پیامبر اکرم به حسن و برادرش حسین(ع) علاقه خاصی داشت و بارها می فرمود که
حسن و حسین فرزندان من هستند و به پاس همین سخن علی(ع) به سایر فرزندان خود
می فرمود: "شما فرزندان من هستید و حسن و حسین فرزندان پیغمبر خدایند".
دانلود فایل