مراقبات ماه محرم،دهه اول محرم

بسم الله الرحمن الرحیم

مراقبات ماه محرم، دهه اول ماه

مصائب امام حسین(علیه السلام)

سزاوار است دوستان و محبان آل محمد –صلی الله و علیه و آله- در دهه اول محرم سیما و دل خود را تغییر داده و آثار اندوه ودرد را در خود آشکار کند. باید در این دهه خوردن ،آشامیدن و حتی خوابیدن را کم کند تا بتواند خود را با شرایط کربلا وفق دهد و خود را حاضر در کربلا ببیند و اگر نتوانست در تاسوعا و عاشورا این کار را انجام دهد و حرف زدن را کم کند مگر در صورت لزوم و دیدار با برادران دینی را هم ترک گفته و آن روز را روز گریه  و اندوه خود قرار دهد، مجالس عزا بپا کند و اگر نتوانست با خلوص نیت به مجالس دیگر کمک کن.

این مصائب عظیم درباره هیچ پیامبر و جانشین ایشان اتفاق نیفتاده است بخصوص تشنگی آن حضرت(علیه السلام)، امام به خاطر خشنودی خدا کشته شد آری او با محبوبش پیمان بسته بود و انواع مصائب را تحمل کردند و خم به ابرو نیا وردند .در روایت هست که هرچه  شرایط برای امام سخت تر می شد امام شاد تر می شدند این بخاطر ارتباط امام با خداست پس لازم است ما هم خود را حاضر در کنار امام و یارانش ببینیم تا بتوانیم راه زندگی را پیدا کنیم و در خرابات دنیا گم نشویم.

با گفتار صادقانه بگو ای کاش این بلا ها بر من وارد می شد ، ای کاش تیر ها بر قلب من می خوردند، ای کاش دستان من بریده می شد و اگر گفتار تو صادقانه نباشد در عمل خیلی از این ادعا ها قبول نمی شود و در زمره منافقین قرار می گیری پس اگر این گونه نتوانستی بگو ای کاش با تو در کربل ابودم و در رکاب شما کشته می شدم واگر به این مقدار هم صداقت نداری بدان که دل تو مبتلا به حب دنیا است وباید خود را اصلاح کنی. در پایان روز عاشورا توسل به ائمه کن برای اصلاح حال و پذیرش عزاداری .

سایر اعمال دهه اول:

1-دعای اول ماه 2-در شب اول بهتر است بعضی از نمازهایی را که در این شب وارد شده به مقدار حال و توانایی خود خوانده شود و فردای آن روز را روزه بدارد. در روایت است کسی که این عمل را انجام دهد مانند کسی است که بمدت یک سال کار های خوب انجام داده و تا سال آینده محفوظ خواهد ماند. و اگر در مدت این سال از دنیا برود ، وارد بهشت می شود.

روزه روز سوم. در روایت هست که حضرت یوسف (علیه السلام ) در این روز از چاه بیرون آمد .و روزه این روز مشکلها را آسان می کند.

4-روایت شده تمام ماه را روزه بدارد . و در مورد روزه روز تاسوعا و عاشورا روایت مخصوص داریم اما احتیاط این است که  روز عاشورا را روزه نگیرد ولی از خورده و آشامیدن تا عصر خودداری نماید برای اینکه بتواند همدردی کند و خود را حاضر در صحنه کربلا ببیند.

دو نکته:

در سایر اعمال شب و روز عاشورا،از قبیل نماز ها و دعاهای آن-غیر از زیارت ها و نمازهای آن- اشکالاتی وجود دارد و ممکن است این اعمال ساخته مخالفین شیعه باشد. مواردی مانند استجباب سرمه کشیدن و غیر ان اگر هم از معصومین(علیه السلام)چنین روایتی باشد باز هم انجام مراسم عزاداری افضل است

ب)خواندن زیارت اهل بیت و یاران شهید اوست،به خصوص با زیارت هایی که وارد شده

رعایت اخلاص:

1-آنچه مهم است انجام کار با اخلاص است  هر چند که کوچک باشد بهتر است از کار های  بیشمار ولی بدون اخلاص، توجه کنید که شیطان چندین هزار سال عبادت خدا را کرد  و در آخر رانده شد اما حضرت آدم (علیه السلام) با یک توبه بخشیده شد این بخاطر اخلاص است.باید لطف خاص خدا شامل حال ما شود تا به خلوص واقعی برسیم،باید با تضرع و زاری از خدا بخواهی و عمل به وظیفه کنی تا ان شا الله خالص شوی.

2-در حین انجام اعمال باید مواظب باشی تا ریا و دوستی ستایش مردم حاصل نکنی.برای این که بخواهد بفهمد ریا در نیت او هست یا نه می تواند برای مثال به جای این که  در خانه خود رو ضه بگیرد این کار را در خانه رفیق خود انجام دهد به طوری که دیگران متوجه نشوند  او مجلس را برگزار کرده بعد ببیند حال او در سنگین بودن مخارج عزاداری و کمی آن یا خوشحالی او از شکوه جلسه یا سادگی آن به چه صورت است اگر مردم بدانند که او برپا کننده مجلس است چه عکس العملی از خود نشان می دهد اگر تفاوتی در این ها ندید ببیند آیا دوست دارد سخنران جلسه که برای عزاداری دعوت کرده از کسانی باشد که معروف بوده و در مجالس اعیان و اشراف به ذکر مصائب امام(علیه السلام) می پردازد یا نه.ببیند آیا برای او فرقی است که عزاداران از فقیر باشند یا ثروتمند.بااین وصف می بینیم که راه برای ورود ریا بسیلر است و راه آن این است که عمل خود را از دیگران بپوشاند.

3-از شب عاشورا تا به صبح پیش قبر امام حسین(علیه السلام) باشی. شیخ صدوق و شیخ طوسی از معصوم(علیه السلام) روایت کرده اند که((کسی که در شب عاشورا،امام حسین(علیه السلام)را زیارت کند و تا صبح در کنار قبر ایشان باشد خداوند در روز قیامت او را بر می انگیزد در حالی که آغشته به خون امام(علیه السلام) است یا خداوند را در قیامت دیدار کند در حالی که آغشته به خون خود است)).

 

نوشته شده توسط:محمد صادق خلیلی 19/8/1392