مقاله 1:کربلا،مقدمه1

بسم الله الرحمن الرحیم

اما برای مقدمه طی نکاتی به چگونگی نگرش به تاریخ می پردازیم تا انشا الله با دیدی باز تر به مبحث کربلا بپردازیم.

1-تاریخ از ریشه((اَرَخَ)) و ((وَرَخَ))به معنای تعیین وقت است که به دو قسمت: حضوری و حصولی تقسیم می شود.

یاد از گذشته اگر با واسطه باشد یعنی خود شخص واقعهای را از کسی نقل کند (حصولی) واگر در واقعه حضور داشته باشد و آن را با چشم دیده باشد (حضوری) است.

2-در فرهنگ شیعه تاریخ کربلا یک تاریخ حضوری است نه حصولی یعنی خود را حاضر در صحنه کربلا می بیند به همین دلیل است که کربلا با  گذشت زمان به زباله دان تاریخ نمی پیوندد و هر ساله بر عاشقان آن افزوده می شود.

3-خاصیت تاریخ حضوری این است که بین فرد و واقعه فاصله ایجاد نمی کند ، شیعه هم فاصله ای بین خود وکربلا احساس نمی کند  بلکه بلکه خود را رزمنده این جبهه دانسته نه تماشاگر و این خاصیت وقت است که عرفان عملی تلاش دارد انسان را از گذشته وآینده رها واو را به وقت بیا ورد.

4-به گونه ای باید به تاریخ نگریست که خود را در آن حس کنی. برای فهم بیشتر به بخشی از نامه امام علی(علیه السلام)به امام حسن (علیه السلام) می پردازیم که فرمودند:طوری در اعمال وافکار و آثار گذشتگان نظر کردم که یکی از آنها به حساب می آیم و گویا با اولین وآخرینشان زندگی کرده ام.

5-آری در نگاه به کربلا باید این هم عهدی و هم وقتی با امام (علیه السلام) حاصل شود  نه صرف اشک ریختن باید خود را در کنار یاران حضرت دید ، باید خود را در کربلا یافت و همه وقایع را با جان خود حس کرد.زیارت نامه های منصوب به ائمه (علیه السلام) که برای شیعه تدوین شده است اینگونه است می خواهد انسان خود را در کربلا با تمام وجود حس کند و چنین افرادی همیشه خود را آماده اند و همین ها منتظر واقعی هستند.

6-قرآن کتاب ذکر است و داستانهای آن انسان را به حضور سنت های الهی می برد و همانطور که گفته شد باعث م یشود انسان خود را در وقایع حس کند. این یک فرهنگ است که کربلا در این فرهنگ به ظهور رسیده و خود از بزرگترین عبرت های تاریخ و راه عملی سیر الی الله است.

منبع: کتاب کربلا مبارزه با پوچی ها، مقدمه.